Bye Bye Brussels Marathon voor Bart de Speelse Bever

Morgen is het zover, de Belfius Brussels Marathon … met stip aangeduid op mijn loopkalender.

Vorig jaar heb ik al geproefd van deze marathon. Ik liep er namelijk de eerste 34 kilometer als training op het prachtige glooiende parcours doorheen Brussel. Het mooie aan deze marathon is dat het geen typische stadsmarathon is in een decor van beton, maar verrassend veel groene plekken doorkruist: Terkamerenbos, Zoniënwoud, Park van Tervuren,…

Vorig jaar was de ervaring extra leuk, omdat ik toen samen met loopmaatje Philippe de immer vriendelijke Yvon, medelid van MMC, gehaast heb. Heel leuk voor hem en voor mij. Tempo strak houden, Yvon intomen, hem uit de wind zetten en ondertussen genieten van het pittige parcours.

Ik zou morgen de Brussels marathon gelopen hebben als doorgedreven training met het oog op de Bear Trail van 58km die op 28 oktober op de planning staat. Bovendien zou ik dit jaar Olivier van MMC persoonlijk gehaast hebben van start tot finish en hem zo proberen naar een nieuwe besttijd te loodsen. Ik keek er ook naar uit om toe te komen op de Grote Markt.

Maar helaas pindakaas … vorige week zaterdag last gekregen aan de Achillespees.

De tragiek van een aangekondigde blessure, zoals ik verder zal toelichten!

Ik heb vroeger Grieks heb gestudeerd aan de middelbare school. Ik heb toen verschillende tragedies mogen vertalen, waaronder delen uit de Ilias. Ik pijnigde mijn geheugen over het verhaal van de Griekse held Achilles, maar moest jammer genoeg vaststellen dat de tijd mijn grijze hersenmassa al wat had aangetast…

De enige flarden en beelden die me nog te binnen schoten bij “Ilias”, waren die van ene Brad Pitt uit de film Troy.  Mijn vrouwtje zal me dankbaar zijn voor onderstaande foto, haar jeugdidool prijkt trouwens nog steeds op haar jeugdkamer. Al weet ik niet goed wat ik daarvan moet denken 😉

Voor mezelf en mogelijk ook voor uw geheugen, een korte opfrissing over Achilles en zijn pees.

In de Griekse mythologie is Achilles een beroemde held uit de oorlog tegen Troje. (Door Homerus in de Ilias beschreven) Om hem onkwetsbaar te maken had zijn moeder, de zeenimf Thetis, hem in de rivier de Styx gedompeld. Ze hield hem hierbij vast aan zijn hiel, zodat deze niet in aanraking was geweest met het water. Zo was het enige zwakke punt van Achilles zijn hiel. Een zwakke plek of teer punt noemt men een achilleshiel of Achillespees.

Thetis, de moeder van Achilles, had haar zoon Achilles gewaarschuwd. “Ga niet naar Troje want dit wordt je dood” waren haar laatste woorden. Achilles was inmiddels de grote held van de Grieken en de grote angst voor de Trojanen. Totdat er ruzie kwam tussen Agamemnon en Achilles. Achilles weigerde nog te vechten en het leger van Agamemnon ging ten onder. De Trojanen waren altijd erg bang voor Achilles geweest maar nu zagen zij hun kans. Om de Trojanen te laten schrikken ging Achilles’ beste vriend Patroklos, vermomd als Achilles, de strijd aan tegen de Trojanen. Patroklos verdreef de Trojanen totdat Hektor vernam dat het niet Achilles was die het Griekse leger leidde. Patroklos werd gedood. Toen Achilles het nieuws vernam was hij furieus. Hij wilde zich wreken en doodde Hector en bond het lichaam van Hector achter zijn wagen en sleepte het rond de stadsmuren. Maar Achilles had 1 zwakke plek en dat was zijn hiel. Op aanwijzing van God Apollo, schoot Paris een pijl af op zijn zwakke plek en doodde Achilles.

Zoals op het beeld hieronder moet de held Achilles er hebben uitgezien. Mooi hoe hij op dramatische, bijna smachtende wijze de pijl uit zijn achilleshiel trok. Het lijkt wel alsof hij al wist dat dit later zou verfilmd worden. 

Terug naar mijn eigen problemen en mijn achillespees. Nu moet ik wel toegeven dat mijn uitdagingen van andere grootte-orde zijn dan die van onze Griek. Ik was niet direct van plan om een oorlog te voeren en de held uit te hangen.

Mijn kuiten zijn mijn achilleshiel! 

Dat klinkt misschien wat raar, maar ik verklaar me nader.

Wanneer het trainingsvolume (aantal kilomters) en intensiteit (snelheid) omhoog gaat in de laatste weken voor een marathon, gaan de spanning opstapelen in mijn kuitspieren. Als dit gebeurt, beginnen de kuitspieren op de achillespees te trekken, want die zorgt voor de aanhechting aan het bot.

In mijn voorbereiding op Berlijn in 2015, op Rotterdam in 2016 kreeg ik een 3-tal weken voor de marathon ook al last aan de achillespees. Maar toen had ik nog tijd om er iets aan te doen door veelvuldig stretchen, foam rollen, ijs opleggen, ontstekingsremmers en wekelijkse intensieve massage bij de kine.  Op die manier krijg ik de kuiten meestal voldoende ontspannen en gaat de ontsteking snel weg.

De voorbije weken voelde ik al dat de kuiten wat te strak stonden, maar verzaakte om er voldoende aan te doen. Voor het eerst in de aanloop naar een marathon geen wekelijkse kine gedaan en wat te weinig foam rollen en stretching gedaan.

Eigen schuld, dikke bult!

Gisteren dan maar naar de immer sympathieke sportdokter Heidi gegaan en ze was nogal categoriek: jij doet niet mee zondag!

Ik sputterde nog wat tegen, want ik voel aan dat de pijn en ontsteking snel zullen weggaan. Maar ze hield voet bij stuk. Ze legde vriendelijk, doch kordaat uit dat mijn koppigheid zou kunnen leiden tot een spierscheur, chronische achillespees ontsteking of zelfs het afknappen van de pees. Een beetje zoals Thetis die zei  “Ga niet naar Troje want dit wordt je dood”. De orakelende dokteres smoorde zodoende mijn rebellie in de kiem. Ik beloofde haar dat ik niet zou deelnemen. Als beloning kreeg ik wat pijnlijke prikken in de achillespees.

Hopelijk geneest de ontsteking snel en kan ik nog een 2tal weken goed trainen, anders komt ook de Bear Trail in gevaar.

Als afsluiter deel ik nog graag een herinnering uit mijn oude Griekse doos.

Ik was geen kanjer in het vertalen van Griekse verzen. Het moeilijkste deel van het examen Grieks was steevast het vertalen van een nieuw stuk tekst. Wanneer je de context niet meekreeg, werd het pas echt moeilijk, want die Griekse woorden hadden steevast dubbele betekenissen en je kan je niet inbeelden hoeveel verbuigingen een werkwoord wel kon hebben.

Het kwam erop neer om proberen te voorspellen welk stuk “nieuwe” tekst de leraar ons zou voorschotelen op het examen Griekse vertaling.

Na wat zoeken vond ik een boekje met Nederlanse vertalingen van Griekse mythologieën. Dus bestond mijn voorbereiding op het examen erin om wat vertalingen te lezen en proberen te memoriseren. Ik las vooral de stukken die volgden op waar we in de les geëindigd waren.

En waarempel, het mirakel geschiedde!

’s Anderendaags op het examen Griekse vertaling behaalde ik een nagenoeg perfecte score, want de leraar had eenvoudigweg het vervolg van de Ilias voorgeschoteld.

Moraal van het dubbele verhaal… wie een Achilleshiel heeft, moet anticiperen! 

Bij deze eigen ik me het copyright toe van deze nogal vreemd klinkende spreuk.

Met speelse groeten van de orakelende bever,

Bart