ode aan Karel, Joren en Koen, de ongekroonde Belgische hardloop-koningen

Beste lezer,

er moet me iets van het hart… ze zijn bij de verkiezing van sportman van het jaar tot 3 maal toe zwaar de mist in gegaan. Ik verklaar me nader.

Ik was super trots dat Koen Naert genomineerd was voor sportman van het jaar. Hij was dit jaar weergaloos op het Europees kampioenschap marathon. Ik volgde de wedstrijd live op TV en had kippenvel bij zijn aankomst! Een demarrage rond km 30 op een marathon is voor een gemiddelde kijker misschien niet zo spectaculair als een geslaagde dribbel van Eden Hazard, maar voor een marathonloper is dat een regelrechte kick. Nog 12 km tot aan de finish is echt ver, wetende dat de man met de hamer achter elke hoek kan klaarstaan! Koen verzwakte niet, hij verdapperde! 2u09’52” was zijn eindtijd, een nieuw persoonlijk record en een gouden medaille zijn deel.

Koen Naert krijgt nauwelijks financiële steun, met marathonlopen kunnen slechts enkelen goed hun brood verdienen, je kan hooguit 2 keer in een jaar pieken en dat in een sport die door Afrikaanse lopers wordt gedomineerd. Hij durft zelfs zijn zoontje in de laatste weken voor de marathon niet knuffelen om het risico om ziek te worden uit te sluiten. Dat is de overtreffende trap van “er alles voor doen en laten“.

Koen zou een oververdiende sportman van het jaar geweest zijn! 

Maar de man die voor mij had moeten winnen is Karel Sabbe. Bij de gemiddelde Belg zal die naam hooguit in de verte een belletje doen rinkelen, maar mensen die het ultralopen een beetje volgen, kennen ongetwijfeld zijn naam.

Karel is een 28 jarige hardwerkende tandarts uit Waregem. Overdag zit hij opgesloten in een kleine praktijk in Gent, ’s avonds en in het weekend verkiest hij grote open natuur en vooral … heel veel kilometers malen.

Karel heeft 2 van de meest prestigieuze FKT op zijn naam staan. FKT staat voor Fastest Known Time. Die worden gevestigd op gekende hikes of trails. Een FKT is iets enorm prestigieus: de allergrootste namen uit de ultra-trail verleggen er voortdurend de grenzen. Zo snoepte wereldkampioen François D’haene in 2016 de FKT van Kilian Jornet af op de GR20 in Corsica (waar een prachtige reportage van te vinden is op youtube). Hardlooplegende Scott Jurek verbeterde in 2015 de FKT op de Appalachian Trail, verwierf wereldfaam en schreef er een boek over. Hij legde de 3.500 kilometers af in 46 dagen en 8 uren. De jaren erop werd het record meerdere keren gebroken, telkens met enkele uren… tot Karel Sabbe aan zijn Amerikaanse veroveringstocht begon. 

In 2016 veroverde Karel de FKT op de Pacific Crest Trail. De PCT doorkruist heel West-Amerika van grens tot grens en loopt onder andere door het Sierra Nevada gebergte. Hij legde de 4.270 km lange trail af in 52 dagen door elke dag een dubbele marathon te lopen. Een onwaarschijnlijk straffe prestatie van de toen 26 jarige West-Vlaming en zijn compagnon de route (tevens schoonbroer) Joren Biebuyck.

En toch vormde de Appalachian Trail een nog grotere uitdaging. Hierbij enkele statistieken.

• 3.500 kilometer lang of een equivalent van 5.000.000 stappen
• van België naar Turkije doorheen de natuur … of van België naar de Côte d’Azur en terug
• loopt doorheen het Appalachen gebergte
• langs paden met ratelslangen, beren, giftige planten,…
• doorkruist 14 verschillende staten
• meer dan 100.000 hoogtemeters, = 100 verticale kilometers = 16 keer de beklimming van de Mount Everest

Het plan van Karel was even eenvoudig als onwaarschijnlijk: 45 dagen aan een stuk 83 kilometer lopen en 3600 hoogtemeters bedwingen. Hoe ziet zo’n dagschema eruit?

• om 3u45 opstaan
• om 4u vertrek, het ontbijt al wandelend nuttigen tijdens de eerste kilometers
• genieten van de zonsopgang
• om de 2-3 uren een meeting point met begeleider Joren waarbij eten en drank aangevuld worden tijdens een korte pauze van pakweg een kwartier
• aankomst om 18u30, snel een avondeten binnenwerken en om 19u30 in “bed”
• slapen werd gedaan in een tentje in de natuur
• gemiddeld 14u30 lopen op een dag… van 4u tot 18u30 lopen elke dag en dat anderhalve maand aan een stuk in alle mogelijke weersomstandigheden
• elke dag 10.000 – 12.000 kcal verbranden

Dit strakke schema was enkel mogelijk door de onvoorwaardelijke steun en fenomenale begeleiding van Joren Biebuyck en door de maniakale voorbereiding. Elke kilometer werd uitgezet, alle meeting points en timings, routes ernaar toe, slaapplaatsen,… werden minitieus uitgezet op een kaart. Door Joren kon Karel zich op 1 ding focussen: hardlopen.

Karel kreeg ook vaak gezelschap van pacers, ultralopers die dagelijks tot 40-50km meeliepen. Maar zelfs de meest geoefende ultra-loper moest na enkele dagen zijn meerdere erkennen in Karel.

Als u zich een idee wil vormen van hoe zwaar het parcours en de weersomstandigheden  van de Appalachian Trail kunnen zijn, bekijk dan eens de filmpjes op de Facebookpagina van Karel Sabbe.

• the mud of Vermont (ook wel Vermud genoemd)
• the rocks of Pennsylvania
• de windstoten tot 120km per uur in de White Mountains
• No Rain, No Pain, No Maine

Nog een leuk detail: op dik 150 kilometer van het einde, zag Karel het eindpunt Mount Katahdin liggen … en besloot hij er in 1 ruk naartoe te lopen. Effe nachtje doordoen en het record aanscherpen… dan moet er toch een vreemde kronkel in uw hoofd zitten 😉

Waar de vorige recordhouders enkele uren afbeten van de besttijd, verpulverde Karel het record met maar liefst 4 dagen !!! Hij legde de afstand af in 41 dagen, 7 uren, 39 minuten.

Niet voor niets werd deze prestatie op gelijke hoogte gezet met het nieuwe wereldrecord op de marathon van Eliud Kipchoge (zie 10 times we redefined human limits in 2018).

Karel, je bent mijn held. Je bent niet alleen een onwaarschijnlijke atleet, een grenzenverlegger, een dromer, een self-challenger… maar bovenal een eenvoudige, super sympathieke, nuchtere Vlaamse kerel.

Ik had de eer om enkele weken geleden zijn presentatie bij te wonen over zijn recordpoging en om nadien met hem een praatje te maken.

Voor mij is Karel de sportman van het jaar 2018, Koen Naert een welverdiende nummer 2 en Joren Biebuyck vervolledigt het podium. 

Met speelse groeten,

Bart