10 inzichten uit de trail-stage van de Loopschool

Mijn laatste blogpost dateert al van bijna 3 maanden geleden. Was het een gebrek aan inspiratie, motivatie, een gebrek aan boeiende belevenissen, juiste woorden,…? Niets van dat alles, ik had eenvoudigweg heel wat andere zaken waarop ik wou focussen en die het schrijven van blogposts naar de achtergrond verdrongen. Niet in het minst het lopen zelf, mijn gezinnetje, het ondernemen en leuker nog… vakantie!  Dus hoog tijd voor een aantal terugblikken en vooruitblikken de komende tijd.

In deze blogpost kijk ik terug naar de trailstage waar ik begin juni aan deelnam. Het was de eerste keer dat deze stage door de Loopschool werd georganiseerd en het was meteen een voltreffer.

De Loopschool is ontstaan uit een samenwerking tussen de Tomas Valcke en Dieter De Bie. Tomas begeleidt lopers van alle niveau met trainingen en trainingsschema’s op maat. Dieter heeft is een praktijk waar sporters van alle niveau gepersonaliseerde oefeningen krijgen ter versterking van het lichaam en ter preventie van blessures.

Tomas ken ik natuurlijk als trainer-coach van de Managers Marathon Club waarvan ik lid ben. En met Dieter was het een aangename eerste kennismaking!

Ik lees veel over hardlopen en ben er nogal fanatiek mee bezig, toch wisten de heren te verrassen en deed ik heel wat nieuwe inzichten op.

1) De perfecte slinger voor betere loopefficiëntie 

Ik ben een houten klaas, daar ga ik niet proberen omheen te dartelen. Moedertje natuur heeft me een lichaam geschonken dat goed is voor duursporten -erg genereus van haar!- maar hield duidelijk haar been stijf toen haar gevraagd werd er nog wat soepelheid aan toe te voegen. “Zo zal het ook wel lukken” moet ze gedacht hebben. Bij gevolg ben ik een attractie op zich wanneer er gevraagd wordt om met gestrekte benen naar voren te buigen en de grond te raken met de vingertoppen… ik kom zo ongeveer net voorbij de knieën.

Het feit dat mijn linkerarmpje als baby ooit verlamd is geweest en dat ik eens een serieuze klap heb opgevangen in een auto-ongeval kan ik wel als verzachtende omstandigheden inroepen. Ik ben nl. een tiental jaar geleden vol op een andere auto “moeten” inrijden toen die plots een onbestaande voorrang van rechts nam. Het leek wat op dat moment wat op de botsauto’s in de kermis, maar met verstrekkende gevolgen… mijn allereerste wagen plots perte totale en op slag geen wagen meer… (gelukkig alleen blikschade en een stijve nek).

Als klein jongetje was ik zo’n hark dat mijn ouders dachten dat het met mij nooit wat zou worden op sportief gebied. Vele jaren en 4 marathons later mag ik gerust stellen dat het toch wat geworden is, al ben ik nog steeds een stijve plank. Dat kwam nogal pijnlijk naar voren bij de video-analyse van onze loopstijl.

Terug naar de trailstage. Met een GoPro werden we in gefilmd en even later werden de beelden vertraagd afgespeeld tijdens de videoanalyse. Man man man… daar schrok ik me toch even een hoedje… Een mooie loopstijl zal ik wel nooit hebben, maar het mag toch gerust wat “vloeiender”.

Het doel van deze sessie was om in te zoomen op onze looptechniek en verbeterpunten naar boven te halen om tot een maximale loopefficiëntie te komen. De bedoeling is om een zo perfect mogelijke slingerbeweging te maken.  Een aantal elementen:

• idealiter midden-voet of voorvoet-landing, waarbij de knieën elkaar kruisen wanneer de voet de grond volledig raakt en maximaal gebruik gemaakt wordt van de veerkracht van de pezen
• 180 passen per minuut – lijkt wat op trippelen – zodat de belasting op het lichaam beter verdeeld is. Ik denk dat “de vloer is lava” hiervoor is uitgevonden 🙂
• met de ellebogen fluks achteruit zwaaien en in hoek van 90° houden – dat zorgt ervoor dat de knieën hoger worden opgetrokken en je meer vanuit je heupen gaat stuwen – deze tip was voor mij de grootste openbaring
• het volledig uitstrekken van het been bij het uitduwen zodat het een mooie diagonaal vormt en je maximaal gebruik maakt van de lengte van je benen
• ontspannen lopen vanuit de schouders … tja, no words!

De werkpunten waren snel duidelijk en er werd na de analyse stevig op geoefend!

2) Warming up = dynamisch

De klassieke stretch oefeningen voor het lopen zijn dus niet de beste manier. Wat een geluk voor mij! Koude spieren maximaal op rek gaan brengen is geen goed idee en houdt zelfs een risico in.

Beter is het om vanuit vloeiende bewegingen (of toch een poging daartoe) de grote spierkolommen warm maken en zachtjes op rek brengen. We begonnen onderaan het lichaam met de enkels en werkten onze naar boven toe. Speciale aandacht ging naar het openen van het bekken. Het belang van het bekken besprak ik al in een eerdere blogpost.

3) Rollen na het lopen

Ook na het lopen mochten we niet overgaan tot de “klassieke” stretch. Zeker na een intensieve sessie is dat niet aangeraden. Je spieren vertonen dan microscopische scheurtjes. Te intensief stretchen zou tot blessures (bv. spierscheuren) kunnen leiden.

Beter is het om na een trainingssessie met de foam roll of de stick aan de slag te gaan. Deze vorm van zelfkastijding beoefen ik regelmatig. Mijn vrouwtje denkt dat ik een soort van weirdo verzamelaar ben met een fetisjisme voor dit soort marteltuigen.

Ik ben het meest enthousiast over “The Stick” (meer info op https://www.thestick.com/)

omdat je er heel gericht en met de nodige druk de meeste spieren kan losrollen, zonder je in allerlei rare en sportieve houdingen te moeten wringen.

 

Verder ga ik ook geregeld aan de slag met de foam rollers van Trigger Point Therapy (https://www.tptherapy.com/).  En recenter kocht ik me ook 2 soorten massage ballen waarmee je de diepere spieren en trigger points kan loswerken, bv. die in de billen (waar ik ook geregeld last heb – zie eerdere blogpost).

 

4) Trail lopen vereist een sterk lichaam 

Als trailer loop je meer op oneffen terrein en doe je meer hoogtemeters. Het spreekt voor zich dat je dan nood hebt aan sterkere enkels, kuiten, hamstrings, quadriceps en bilspieren.

Op het einde van een lange trail duurloop, voel ik echter dat het moeilijk wordt om mijn loophouding vol te houden. Ik begin dan in te zakken, de loopefficiëntie daalt dramatisch en de kans op struikelen vergroot.

Ik probeer mijn lichaam te trainen via “core stability oefeningen” waarbij je de buik-, rug- en heup-spieren versterkt. Een pretje is dat niet, maar wel noodzakelijk.

5) De voedselpiramide moet op de schop (of op zijn kop)

Er volgde een super interessante uiteenzetting van Dieter over sportvoeding. Welke brandstof kan ons lichaam het best opslaan, koolhydraten, eiwitten of vetten? Juist, vetten! Ons lichaam kan maar een beperkte hoeveelheid koolhydraten opslaan en zal het overschot in vet omzetten. Echter is er de laatste decennia nogal taboe ontstaan rond het consumeren van vetten. De voedselpiramide zoals we ze kennen en aangeleerd krijgen, blijkt niet langer correct en houdbaar.

Nieuwe richtlijnen dringen zich op. De aanbeveling qua brandstofinname is 60% vet, 25% eiwitten en 15% koolhydraten.

Hoezeer het ook ingaat tegen het algemene denken, toch voelde de toelichting en opbouw van Dieter bijzonder juist aan. Een oermens was toch ook vooral aan het jagen op dieren voor de eiwitten en het vet, niet? Daarnaast verzamelden ze vruchten, noten en zaden. Ze waren niet echt bezig met bakken van broden en het toevoegen van suikers aan al hun creaties… Een Neanderthaler die op koolhydraten jaagt, dat zou nogal een zicht zijn… We vinden dit denken ook terug in recente trend “Paleo”.

Verder in de workshop werd er uitgebreid ingegaan op welke bronnen van koolhydraten, vetten en eiwitten er zijn, het onderscheid tussen de verschillende soorten koolhydraten (suikers) & vetten, op welk moment van de dag je best koolhydraten nuttigt, de link met de biologische klok,… bijzonder leerrijk en te veel om hier neer te schrijven.

6) Bos-training is dikke fun  

Ik voelde me even terug kind toen we het bos indoken en op een speelse manier een stevige groepstraining afwerkten. Een boshelling op- en afspurten, volgertje, kris-kras door het bos, de slang,… een heerlijke mix van interval, fartlek, heuveltraining en techniek, overgoten met een flinke scheut fantasie.

 

7) Trail lopen verbindt   

Sommige van deelnemers zoals Pieter en Annick kende ik al van bij MMC, maar bv. Ann en Lien kende ik niet. De gezamenlijke trainingen en de passie voor hardlopen en trail smeden direct een goede band. Hele toffe mensen leren kennen!

Dikke merci aan Peter Verschelden en Mieke voor de fantastische ontvangst in de Moulin De Boiron in Gedinne. Een mooi gerenoveerd hotel op een prachtig domein met enkele mooie vijvers en aan de rand van bossen en velden. Een aanrader voor een relaxed verblijf, wandelweekend of voor een bedrijfsevent!

8) trailers ontdekken meer     

Op zondag stond er een lange duurloop rond Gedinne op het programma. We liepen door het glooiende landschap van weiden en bossen tot aan een prachtig uitkijkpunt knal op de grens van België en Frankrijk. Onze stralende blikken vanop het uitkijkpunt vertellen boekdelen!

 

9) de trailstage van de Loopschool is een echte aanrader

Proficiat aan Tomas en Dieter! Ik hoop dat er snel een vervolg komt!

2 vrijblijvende tips om het aanbod te vervolledigen: een sessie rond trail lopen met sticks en wat inzoomen op trailmateriaal voor langere trails.

10) ik kijk enorm uit naar mijn trailseizoen

Deze trailstage was het startschot van mijn trailseizoen.

Op het programma staan de La Chouffe Trail (waar ik me ga wagen aan mijn eerste “ultra” afstand van 50km met 1300 hoogtemeters), La 6D Lac in La Plagne (een trail van 27 km in de Franse Alpen met 1700 hoogtemeters) en de Trail des Fantômes (33km – 1300 hoogtemeters). Hierover later meer!

 

Speelse groeten,

Bart